Είναι τουλάχιστον αστείο να θεωρήσει κανείς ότι η «γενιά των 592 ευρώ» έχει την παραµικρή σχέση µε ήθη και συµπεριφορές ή ακόµη και µε τις πραγµατικές, σύγχρονες ανάγκες των νέων. Εξίσου εκτός ελληνικής πραγµατικότητας, εκτός εποχής και εκτός κάθε προόδου της τηλεοπτικής αισθητικής είναι και η σειρά «Step», που µόλις άρχισε να προβάλλεται στον Αnt1. Κάτι µεταξύ του αλήστου µνήµης «Fame» των 80’s και του πολύκροτου «Glee», τουλάχιστον ως προς τα κακέκτυπα των χαρακτήρων και ορισµένων σηµείων του σεναρίου.
Στο «Fame» παραπέµπει το γεγονός ότι η ιστορία του «Step» διαδραµατίζεται σε Ακαδηµία, όπου υποτιθέµενοι ταλαντούχοι σπουδάζουν χορό, µουσική και υποκριτική. Αλλά η σύνθεση της παρέας των κεντρικών χαρακτήρων είναι µια ελεύθερη α λα γκρεκ µεταφορά του «Glee». Ολο µαζί είναι ένα τηλεοπτικό εξάµβλωµα πέραν της ελληνικής πραγµατικότητας. Απόδειξη της σκανδαλώδους αδιαφορίας µιας τηλεόρασης που απευθύνεται στην εποχή της να «δει» την πραγµατικότητα ενός µέρους του υποτιθέµενου κοινού της, του νεανικού, στέλνοντάς το στο Ιντερνετ να κάνει downloading τις αυθεντικές ξένες σειρές.
Ουδείς αρνείται ότι η τηλεόραση είναι «συνταγές», δοκιµασµένα «µείγµατα» παραδοσιακών στερεοτύπων και σύγχρονων κοινωνικών αντιλήψεων. Ωστόσο, δεν παύει ακόµη και το προκάτ σενάριο να εγείρει απαιτήσεις αναλόγως µε τις ιδιαιτερότητες της κοινωνίας στην οποία επιλέγεται να προσαρµοστεί.
Για παράδειγµα, το τηλεοπτικό µιούζικαλ «Glee» είναι πρωτίστως η αποθέωση µιας µουσικής βιοµηχανίας, που αποτελεί το «χρυσωρυχείο» του αµερικανικού πολιτισµού και την ίδια στιγµή µια εξοντωτική σάτιρα κοινωνικών νοοτροπιών, που όµως δεν χάνει ούτε στιγµή το πολίτικλι κορέκτ λούστρο και το ηθικοπλαστικό µελό της αµερικανικής, πουριτανικής παράδοσης. Οι ίδιοι οι κεντρικοί χαρακτήρες είναι µια σύνθεση «ανορθόδοξων» – τουλάχιστον µε όρους της σοουµπίζνες – στοιχείων.
Μια υπέρβαρη Αφροαµερικανή, η Μερσέντες, ο ανάπηρος – σε καροτσάκι – Αρτι, µια φαντασµένη, που νοµίζει ότι ουδείς µπορεί να αντισταθεί στη γοητεία της, η Ρέιτσελ και φυσικά το «κερασάκι» κάθε µοντέρνας τηλεοπτικής σειράς, ο γκέι σούπερ ταλαντούχος, ο Κερτ, θύµα της ρατσιστικής σκληρότητας συµµαθητών του. Ολοι αυτοί περιστοιχίζουν τον καθηγητή Ισπανικών του κολεγίου τους, που παρά τα όνειρά του κατέληξε παντρεµένος µε υστερική, αλλοτινή «δόξα» της γυµνασιακής εποχής του.
Σε αντιγραφή το εγχώριο «Step» έχει κρατήσει φυσικά τον γκέι χαρακτήρα – που είναι πάντα ο πιο ταλαντούχος – και σε συµφωνία µε την πολυπολιτισµική σύνθεση του «Glee», έχει και τον αλβανικής καταγωγής ταλαντούχο κιθαρίστα. Υπάρχουν ακόµη µια καθηγήτρια χορού, µε σπουδές σε βασιλικές ακαδηµίες του εξωτερικού, πλην αλκοολική, που πηγαίνει στους ΑΑ και µέχρι στιγµής απλώς αντικείµενο των ερωτοτροπιών του γόη καθηγητή της υποκριτικής.
Ωστόσο, αυτό που κάνει τη διαφορά είναι η µουσική και η σχέση µαζί της. Σε οντισιόν για το «Grease» παίρνουν µέρος οι ηρωίδες του «Step», το «Grease» ανεβάζει και η παρέα του «Glee», αλλά στη δεύτερη περίπτωση είναι αφορµή για σπουδαίες ερµηνείες, εκτός από το γεγονός ότι το εν λόγω µιούζικαλ σηµαίνει µια ολόκληρη εποχή για την αµερικανική κουλτούρα. Η εγχώρια αντιγραφή ως εκ τούτου µόνο µίζερη µπορεί να είναι.
Γιατί αλήθεια δεν τολµάει να αγγίξει και να παρακολουθήσει την εγχώρια µουσική «µόδα»; Και µπορεί το µιούζικαλ να µην είναι ακριβώς το είδος στο οποίο διαπρέψαµε, είναι όµως η επιθεώρηση και σπουδαία χορευτικοτραγουδιστικά νούµερα, είναι ελληνικά συγκροτήµατα, είναι οι ενδιαφέρουσες «συγκρούσεις» µεταξύ ροκάδων και ντισκοφάν, είναι η συναυλιακή κουλτούρα των νεολαιών µιας άλλης εποχής και η σηµερινή των µουσικών σκηνών, ένα σωρό ρεύµατα και µόδες που σφράγισαν τα ήθη των νέων του τόπου. Γιατί θα πρέπει να κατασκευάζονται άτεχνες ξεπατικωτούρες ενός τρόπου ζωής και σπουδών που ουδέποτε είχαν την παραµικρή σχέση µε όσα συνέβαιναν στα ελληνικά σχολεία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου